Intussen bereiden we ons voor op het uitbreiden van de honingwijnproductie. We hebben twee vergistingstanks (elk 1000 liter) gekocht in België en op zeetransport gezet naar de haven van Limon. Daar staan de tanks nu te wachten totdat de douane een en ander aan papierwerk geregeld heeft (zie foto hiernaast). Het was ook al een heel gedoe om de vergistingtanks überhaupt vanuit België in Costa Rica te krijgen. Als alles uiteindelijk geregeld is gaan we de vergistingtanks ophalen en kunnen we het proces voor het maken van nieuwe wijn starten. We hebben inmiddels ook een nieuw vat honing (300kg) binnen gekregen om dit te kunnen doen.
We zijn sinds lange tijd weer op onze finca in Guanacaste geweest. Twee maal zelfs. De eerste keer was een spontane actie. Ik (Hans) ging met Johan naar Nicoya om papieren voor onze finca in te leveren, ten behoeve van de CO2- subsidies. En daar waren we om 10:15 uur al mee klaar. De zon scheen, de tank was gevuld met diesel en onze magen waren gevuld met gallo pinto, dus, op naar de finca. Even een snel bezoek aan de beheerder die blij verrast was met onze komst. Het tweede bezoek was wel gepland. Begin december waren we er van vrijdag tot zondag. We hadden een studiegenoot uit onze spaanse les aangeboden om met ons mee te gaan. De beheerder en zijn familie op de finca vonden het leuk om ook Mariëtte weer te zien. Ons laatste verblijf daar was namelijk een jaar geleden met Oud en Nieuw.
Ons weekendje naar de finca hebben we gecombineerd met een bezoekje aan enkele vrienden; op de heenweg hebben we even een stop gemaakt bij Marcel en Miriam in Nosara (Giardino Tropicale) en op de terugweg hebben we twee nachten gelogeerd bij Leon en Brigitte (Rancho Fidelito in Tambor). Brigitte was maandag jarig (wat wij niet wisten), dus we vielen met onze neus in de boter. We waren de onverwachte gasten op een verjaardagsfeest met vele bekenden. Vanuit onze eerdere bezoeken kennen we al veel van hun vrienden. Dat is natuurlijk erg leuk en het was reuze gezellig!
December is een maand van veel feesten in Costa Rica. Dat de Kerst voor de deur staat is hier allang goed zichtbaar. Het is hier een gewoonte om je huis helemaal te versieren, met verlichting, met slingers, decoraties, met Kerstbomen en door het plaatsen van de stal. Deze versiering is er al vanaf begin november en blijft tot ergens eind januari en soms nog wel langer. Wat ook bij de kersttijd hoort is het slachten van een varken en het maken van tamales. Het slachten is het werk van de mannen. De tamales worden gemaakt door de vrouwen.
Vorig weekend heeft Johan drie varkens geslacht. Daar wordt dan gelijk een feestje van gemaakt waarbij vele vrienden, voornamelijk mannen, aanwezig zijn. Iedereen neemt dan wat te eten en te drinken mee. Maar waar het echt om gaat is de chicharron. Chicharron wordt gemaakt van het buikspek van de varken. Deze spek wordt uitgebakken in haar eigen vet waaraan veel kruiden zijn toegevoegd. Vroeger bestond de chicharron voornamelijk uit de zwoerd met veel vet eraan. Tegenwoordig bestaat de chicharron meer uit vlees met een beetje vet eraan. De tico's mogen niet meer zo veel vet eten van de dokter :).
Afgelopen dinsdag hebben we bij Margot tamales gemaakt. Dat is erg veel werk. Eerst moeten alle ingrediënten worden verzameld en voorgekookt. De hoofdbestanddelen zijn maïsmeel (masa) en aardappelpuree. Hiervan wordt een pasta gemaakt met verschillende kruiden. De pasta wordt over voorbehandelde bananenbladeren verdeeld. Daar worden dan verschillende ingrediënten aan toegevoegd zoals bijvoorbeeld een plak gekookt ei, wortel, sperziebonen, olijven, erwten, rijst (en niet zomaar rijst) en varkensvlees. De bladeren worden dichtgevouwen zodat het pakketjes worden met een touwtje eromheen. Uiteindelijk worden de pakketjes nog eens gekookt en dan zijn ze klaar om te eten. Heerlijk! En het bananenblad wordt natuurlijk niet opgegeten. Dat is alleen verpakking...
