Op naar de Kerst

Qua honingwerk is het nu even rustig. Eind november hadden we onze laatste verkoop in "Paseo de las Flores". Over de verkoop zijn we weer zeer tevreden. De directie wilde ons echter niet in de shopping mall hebben tijdens de kerstdrukte. Dat is jammer voor ons, maar we hadden ook onvoldoende honing om ons goed te kunnen voorbereiden op een grote verkoop in december. Tot januari hebben we geen grote verkoopactiviteiten meer. Wel verkopen we nog honing en -wijn aan vrienden en bekenden, aan de buren en op onze school. Over het geheel gezien zijn we erg blij met hoe de honingverkoop is verlopen. Voor januari plannen we in elk geval weer een verkoopweekend.

Intussen bereiden we ons voor op het uitbreiden van de honingwijnproductie. We hebben twee vergistingstanks (elk 1000 liter) gekocht in België en op zeetransport gezet naar de haven van Limon. Daar staan de tanks nu te wachten totdat de douane een en ander aan papierwerk geregeld heeft (zie foto hiernaast). Het was ook al een heel gedoe om de vergistingtanks überhaupt vanuit België in Costa Rica te krijgen. Als alles uiteindelijk geregeld is gaan we de vergistingtanks ophalen en kunnen we het proces voor het maken van nieuwe wijn starten. We hebben inmiddels ook een nieuw vat honing  (300kg) binnen gekregen om dit te kunnen doen.
 
















We zijn sinds lange tijd weer op onze finca in Guanacaste geweest. Twee maal zelfs. De eerste keer was een spontane actie. Ik (Hans) ging met Johan naar Nicoya om papieren voor onze finca in te leveren, ten behoeve van de CO2- subsidies. En daar waren we om 10:15 uur al mee klaar. De zon scheen, de tank was gevuld met diesel en onze magen waren gevuld met gallo pinto, dus, op naar de finca. Even een snel bezoek aan de beheerder die blij verrast was met onze komst. Het tweede bezoek was wel gepland. Begin december waren we er van vrijdag tot zondag. We hadden een studiegenoot uit onze spaanse les aangeboden om met ons mee te gaan. De beheerder en zijn familie op de finca vonden het leuk om ook Mariëtte weer te zien. Ons laatste verblijf daar was namelijk een jaar geleden met Oud en Nieuw.

Ons weekendje naar de finca hebben we gecombineerd met een bezoekje aan enkele vrienden; op de heenweg hebben we even een stop gemaakt bij Marcel en Miriam in Nosara  (Giardino Tropicale) en op de terugweg hebben we twee nachten gelogeerd bij Leon en Brigitte (Rancho Fidelito in Tambor). Brigitte was maandag jarig (wat wij niet wisten), dus we vielen met onze neus in de boter. We waren de onverwachte gasten op een verjaardagsfeest met vele bekenden. Vanuit onze eerdere bezoeken kennen we al veel van hun vrienden. Dat is natuurlijk erg leuk en het was reuze gezellig!

December is een maand van veel feesten in Costa Rica. Dat de Kerst voor de deur staat is hier allang goed zichtbaar. Het is hier een gewoonte om je huis helemaal te versieren, met verlichting, met slingers, decoraties, met Kerstbomen en door het plaatsen van de stal. Deze versiering is er al vanaf begin november en blijft tot ergens eind januari en soms nog wel langer. Wat ook bij de kersttijd hoort is het slachten van een varken en het maken van tamales. Het slachten is het werk van de mannen. De tamales worden gemaakt door de vrouwen.

Vorig weekend heeft Johan drie varkens geslacht. Daar wordt dan gelijk een feestje van gemaakt waarbij vele vrienden, voornamelijk mannen, aanwezig zijn. Iedereen neemt dan wat te eten en te drinken mee. Maar waar het echt om gaat is de chicharron. Chicharron wordt gemaakt van het buikspek van de varken. Deze spek wordt uitgebakken in haar eigen vet waaraan veel kruiden zijn toegevoegd. Vroeger bestond de chicharron voornamelijk uit de zwoerd met veel vet eraan. Tegenwoordig bestaat de chicharron meer uit vlees met een beetje vet eraan. De tico's mogen niet meer zo veel vet eten van de dokter :).

Afgelopen dinsdag hebben we bij Margot tamales gemaakt. Dat is erg veel werk. Eerst moeten alle ingrediënten worden verzameld en voorgekookt. De hoofdbestanddelen zijn maïsmeel (masa) en aardappelpuree. Hiervan wordt een pasta gemaakt met verschillende kruiden. De pasta wordt over voorbehandelde bananenbladeren verdeeld.  Daar worden dan verschillende ingrediënten aan toegevoegd zoals bijvoorbeeld een plak gekookt ei, wortel, sperziebonen, olijven, erwten, rijst (en niet zomaar rijst) en varkensvlees. De bladeren worden dichtgevouwen zodat het pakketjes worden met een touwtje eromheen. Uiteindelijk worden de pakketjes nog eens gekookt  en dan zijn ze klaar om te eten. Heerlijk! En het bananenblad wordt natuurlijk niet opgegeten. Dat is alleen verpakking...

Nicaragua

Inmiddels zijn we vrolijk verder gegaan met onze Spaanse lessen. Dat doen we tot eind november. We stoeien met presente,  subjuntivo, pretérito imperfecto, pretérito indefinido, futuro, condicional, imperativo, etc. etc. , allemaal verschillende werkwoordsvormen en vervoegingen. En er komt veel andere grammatica langs. Werkwoorden kunnen een totaal andere betekenis krijgen wanneer de grammatica niet goed is toegepast. Ik had op een gegeven moment tijdens de les echt een déjà vu, de middelbare school. Ik wist ineens weer waarom ik Duits en Frans zo snel mogelijk uit mijn vakkenpakket had gegooid. Even de tanden op elkaar, want we merken wel dat de cursus ons helpt. De gesprekken met de Tico's (Costaricanen)en ook de Nica's (Nicaraguanen) worden steeds leuker en intensiever.

We zijn 5 dagen naar Nicaragua geweest, omdat ons toeristenvisum voor Costa Rica op het punt stond te verlopen. Normaal krijg je een visum voor 3 maanden als je Costa Rica inkomt. Om een nieuw visum voor 3 maanden te krijgen moet je even het land uit. Met een langdurige verblijfsvergunning  (residencial) hoeft dit natuurlijk niet meer. Echter we hebben de aanvraag voor residencial nog niet gedaan, omdat we nog wat meer documenten hiervoor moeten verzamelen (oa ook de meegenomen Nederlandse documenten officieel nog moeten laten vertalen naar het Spaans). Bij de grens wordt eerst alles even lekker ontsmet in verband met het toenemende dengue gevaar.



















Ik ben echt verrast door Nicaragua: wat een rustig land en vriendelijke mensen. Het lijkt op Costa Rica, maar dan zoals het 25 jaar geleden was, toen ik voor het eerst in Costa Rica kwam. Ik liep altijd met de gedachte rond, 'Nicaragua, daar kun je beter niet zijn'. Die gedachte heb ik inmiddels bijgesteld. En het is er nog goedkoop ook. We waren in Granada waarvan men zegt dat het de eerste koloniale stad van Midden Amerika is. De stad is niet zo groot en heeft inderdaad een mooi koloniaal centrum, veel koloniale gebouwen die gekoesterd worden. Echter niets, niets is origineel. Oorlogen, guerrilla's hebben niets overgelaten van de oorspronkelijke gebouwen. William Walker (niet te verwarren met Johnnie!) heeft toentertijd Granada heel degelijk platgebrand. Veel van de stad is later weer opgebouwd waarbij de originele bouwtechnieken zijn gebruikt.

Met de Belgische ambassade zijn we goed uit de onderhandelingen gekomen. We hebben een goed kingsize bed gekocht en een mooie tuinset; een tafel met vier stoelen van eucalyptushout. De spullen hebben we met Johan in een vrachtautootje opgehaald. Nu kunnen we lekker buiten zitten, regen of geen regen, want we hebben een heerlijk overdekt terras. Wat hadden we graag een BBQ  daarbij gehad. We zoeken er nog steeds één. De winkels die normaal gesproken de BBQ's verkopen liggen al lang vol met kerstspullen. De BBQ's moesten daarvoor wijken. Hoe hard kan het zijn? Intussen beginnen de huizen al volop versierd te worden in kerstsfeer en we zien  al auto's rijden met kerstbomen.

Gisteren hebben we het tweede vat  honingwijn gefilterd en gebotteld. Het zijn zo'n 280 flessen geworden. Zo'n dag begint dan met het filteren en proeven van de wijn. Dat proeven is belangrijk , omdat  de honingwijn niet te droog mag zijn, want de Costaricaan houdt van zoet.  De smaak van de wijn wordt verrijkt door er nog wat honing aan toe te voegen. Daarna wordt er gebotteld  en worden de flessen verzegeld en voorzien van een etiket. Een paar dagen gezellig samen aan de slag.  Dat soort dagen sluiten we vaak af met een heerlijke pizza die we zelf maken.

Aanstaand weekend verkopen we weer drie dagen onze produkten in Paseo de las flores in Heredia. Hier was ook onze vorige verkoop en hier zullen we regelmatig terugkomen.  We zijn al druk bezig om de voorraad weer op te bouwen. Sommige van onze producten kunnen we niet al te lang van te voren maken, omdat honing de eigenschap heeft te gaan kristalliseren in een wat koelere omgeving. En onze werkplaats (bodega) staat in een koele omgeving.

Op zondag 2 december zijn we uitgenodigd voor  een gezamenlijke lunch met de bewoners van El Arroyo, de kleine gemeenschap waarin wij wonen. Via Claudine, onze Argentijnse huisbaas, hoorden we dat de buren allemaal erg geïnteresseerd zijn in onze honingproducten. Inmiddels hebben we ook al enkele producten verkocht aan de buren. Maar voor de lunch wordt er van ons verwacht dat we ons hele assortiment meenemen zodat men kan proeven en kan kopen. Leuk!

Af en toe kijk ik eens in de tuin naar wat er te zien is en maak ik een foto.

La Cesta

La Cesta, zo heet ons bedrijf, heeft een goede start gehad. Onze eerste twee grote verkoopacties hebben we achter de rug, twee weekenden achter elkaar. Aanvankelijk hadden we één verkoop gepland op een Europese fair in het grootste en chicste winkelcentrum van Costa Rica, Multiplaza in Escazu. Deze drie dagen durende fair werd mede georganiseerd door de Nederlandse ambassade in Costa Rica. Wij werden uitgenodigd om onze producten daar te presenteren en te verkopen. Dat was natuurlijk heel mooi en onze productie was afgestemd op deze fair. Echter, in de week voordat deze fair  begon werden we ook uitgenodigd om deel te nemen aan een gastronomische fair in een ander groot winkelcentrum 'Paseo de las Flores' in Heredia. Dat zette opeens druk op de ketel, omdat we nu we extra  voorraad  moesten produceren om überhaupt materiaal voor deze tweede fair te hebben. 

Beide fairs waren een groot succes voor ons. In Escazu hebben we alles verkocht wat we wilden verkopen. Tijdens de verkoop speelde Mees, een goede vriend, nog wat oer-Hollandse accordeonmuziek. In Heredia hebben we alles verkocht wat we hadden. Wij zijn blij dat de honingwijn zo goed beoordeeld wordt en dat de verkoop super verloopt. Costa Rica is een honing minnend land en de toepassingen van honing zijn hier goed bekend.

Naast onze eigen verkoopacties zijn onze producten ook in een fancy chocoladewinkel in San Jose te koop (Nahua geheten, met 2 vestigingen). En sinds vorige week verkoopt Malou, de dochter van een Costaricaanse vriend, elke zaterdag op de biologische markt in Escazu onze honingproducten samen met haar eigen producten (gebak, chocola etc). Ook op deze markt is men enthousiast over de honing en verloopt de verkoop goed. Kortom wij zijn blij dat we zo'n goede start hebben.

Het was voor ons een hele nieuwe ervaring om achter een stand te staan en onze spullen aan te bieden en te verkopen. Het is erg leuk om te doen, vooral ook omdat we de producten zelf maken. Wat het ook leuk maakt is dat we veel contact hebt met mensen en dat zij ons melden ons product te waarderen.  Het is echter de bijenkast die het meest in de belangstelling staat. Onze stand heeft een heuse bijenkast met 'killerbees' als aandachtstrekker. Mensen zijn erg verrast en soms zelfs wat bevreesd, als ze zien dat er een kast  met een bijenvolk op de hoek van onze verkooptafel staat. We krijgen er ook veel vragen over. En dan moeten we ons begrijpelijk kunnen uitdrukken in het Spaans! Het zijn lange en intensieve dagen die we maken. We moeten  in het winkelcentrum zijn voordat het opengaat, om de stand op te bouwen en in te richten, en er wordt van ons verwacht dat we pas weg gaan na sluitingstijd (en dat is hier pas om 9 uur 's avonds).  Dit betekent dan dat we van 's ochtends 8 tot 's avonds 10 bezig zijn..., wel een beetje slopend!  Maar superleuk!

Afgelopen week hebben we wat meer tijd voor onszelf genomen. Even wat meer aandacht voor onze nieuwe woonplek. De twee honden en twee katten van Claudine, die voorheen in dit huis woonde en nu onze buurvrouw is, komen ons iedere dag even opzoeken. Zij genieten van onze aandacht en wij van hun aanwezigheid. Verder beginnen we het ons comfortabel te maken, we hebben nieuwe spulletjes gekocht voor in de keuken, zoals een blender en een snelkookpan, en een TV die via de kabel en via het internet signaal binnenkrijgt. Dat laatste hadden we in Utrecht nog niet, haha. Gaan we hier vooroplopen.... Misschien dat we zo (via programma's als Uitzending gemist of zo) naar Nederlandse programma's kunnen kijken op tv; dat moeten we nog even verder uitzoeken. Verder zijn we met de Belgische ambassade in onderhandeling over een groot bed en een tuintafel en stoelen die we van hen kunnen overnemen. De Belgische ambassade is hier opgedoekt wegens bezuinigingen en naar Panama vertrokken, vandaar.

In onze tuin is van alles te vinden. Naast bloemen hebben we er ook fruit. Momenteel is de guayaba rijp. Dat trekt eekhoorntjes en vogels aan. De gauyaba wordt veel gebruikt om jam van te maken, echter een gewone 'bebida' ervan is ook erg lekker. En dan hebben we ook nog een boom vol met navelsinaasappels maar deze zijn pas in november, december rijp.

Weer naar school

Sinds 23 september gaan we weer naar school ...  ! Na een intake (om ons taalniveau te bepalen) hebben we 3 weken lang intensief lessen in de Spaanse taal gevolgd. Elke werkdag waren we van half negen tot half één onder de pannen. Iedere dag moest er huiswerk gemaakt worden en  elke vrijdag hadden we een heus 'proefwerk'. Het was voor ons een feest van herkenning en ook wel pittig. Eindelijk beginnen we wat structuur in de 'chaos' te herkennen. Vele werkwoordvormen stampen we nu in ons hoofd. Tot nu toe deden we maar wat (met hetgeen we hadden opgepikt  in praktijk) en wisten we vaak niet waarom iets fout of juist goed was. Maar we redden ons ermee. Dat begint nu te veranderen. We zaten in een klasje van vijf en waren natuurlijk de oudsten. We werden nog net geen 'abuelos' genoemd; echter de drie jonkies werden wel aangesproken met 'chicos'.... :). Zij werden taalkundig klaargestoomd voor verschillende vrijwilligersprojecten in Costa Rica. We hebben besloten  nu even een pauze van drie weken te nemen en gaan op 4 november weer verder.










Intussen zijn we ook druk geweest met het verwerken van de mede (honingwijn). De mede was na de eerste keer filteren nog troebel. Na wat vakwerk en een week wachten hebben we de mede opnieuw gefilterd.  Het resultaat was schitterend. Een heldere mede met een mooie kleur, een lekkere smaak en een fijne geur! Om de mede voor de lokale markt geschikt te maken hebben we met enkele smaak proeven bepaald hoeveel honing nog moest worden toegevoegd. De Costaricaan houdt namelijk van een zoete wijn en vooral niet van een droge wijn. De mede hebben we gebotteld, 220 flessen, de kurken erop gedaan en de flessen verzegeld. Er zijn er inmiddels 20 verkocht, nog voordat de echte verkoopactiviteit is begonnen.  Over een paar weken doen we weer zo'n batch. Het was even een zoektocht voor ons allemaal, maar de productielijn voor de mede staat nu. Ook hebben we nagedacht over de opslag van de wijnen, die toch enigszins aardbevingbestendig moet zijn. Na wat denkwerk is Johan begonnen met lassen en heeft hij de eerste wijnrekken gemaakt.




Ook hebben we gewerkt aan een voorraad van de honingproducten. We maken crèmehoning, wat eigenlijk een geforceerd gekristalliseerde honing is die uit zeer fijne kristallen bestaat. Deze crèmehoning wordt verrijkt met verschillende natuurlijke ingrediënten zoals amandel of abrikoos. Ook maken we vloeibare honing waaraan natuurlijke ingrediënten zijn toegevoegd, zoals gember of eucalyptus/menthol. De honing kopen we bij de imkers in eenheden van 300kg (dat is een groot vat).







We zijn klaar voor de verkoop van onze producten op een Europese markt in een groot winkelcentrum 'Multiplaza' in Escazu. Deze begint op vrijdag 11 oktober in de ochtend en duurt tot zondagavond 9 uur. De Nederlandse ambassade in Costa Rica heeft de organisatie voor Nederlanders gedaan en heeft onze producten uitgekozen voor presentatie en verkoop. Dat is mooi. De markt duurt drie dagen. Een week later, 18-20 oktober, staan we op een gastronomische markt in Heredia. Dit op uitnodiging van een groot winkelcentrum, 'Paseo de las flores'. Kortom de vaart zit er goed in.




Op zaterdagavond 5 oktober zijn we naar het Haringfeest geweest van de Club Holandes, waar we ook de Nederlandse ambassadeur, Mette Gonggrijp, ontmoet hebben.  De ambassadeur trakteert de Nederlanders jaarlijks op nieuwe haring. Verder hebben we hutspot en klapstuk gegeten.  Heerlijk! Enkele van de aanwezige Nederlanders kenden we al, onder andere 3 heren van de kookclub waar Hans nu lid van is.Totaal waren er zo'n 70 mensen.



Tussendoor zijn we ook verhuisd. Op maandag 7 oktober kregen we de sleutel van ons eigen (huur)huis. We hebben 7  weken bij Johan en Margot gewoond. Dat was natuurlijk heel gezellig. Echter we hadden ook veel zin om ons zelf op een eigen plek te settelen.

Verjaardag

Op 12 september vierde ik mijn eerste verjaardag in Costa Rica! En ik ben benieuwd hoeveel verjaardagen er hier nog volgen.
Ik vond het een hele bijzondere verjaardag omdat die eigenlijk 32 uur duurde! Door het tijdsverschil met Nederland ontving ik de eerste e-cards al op 11 september om 4 uur 's middags. Het is hier 8 uur vroeger dan in Nederland. Die e-cards zijn vast niet om middernacht geschreven. Afijn, toen wij op 12 september ‘s avonds onze zelfgemaakte pizza zaten te eten, was ik nog steeds jarig, terwijl het in Nederland allang 13 september was. Ik vond dit wel een aparte ervaring!

We zijn op mijn verjaardag naar Heredia gegaan, een klein en gezellig universiteitsstadje. Lekker geslenterd, een bezoek gebracht aan de overdekte markt en winkeltjes gekeken om te weten wat er zoal waar te koop is. Lekkere cappuccino gescoord met een taartje, in een zaakje waar we vaker koffie drinken als we Heredia bezoeken. Daarna wat boodschappen gedaan voor de pizza (zelf deeg gemaakt in de broodbakmachine) en vervolgens met de bus weer naar huis ('s ochtends hadden we een lift gehad van Margot).

Ik zit sinds 3 weken op Tai Chi en doe dat normaal op donderdagavond. Deze week heb ik dat op dinsdag gedaan vanwege mijn verjaardag. De beginnersklas bestond die avond uit 2 personen, een meisje wat voor het eerst kwam en ik, die net 3 lessen had gevolgd. Het was heel rustig op Tai Chi, omdat Costa Rica voetbalde tegen Jamaica (en dit live uitgezonden werd op tv). Costa Rica heeft zich met 1-1 geclassificeerd voor de wereld-kampioenschappen; Jamaica scoorde in de laatste minuut het gelijkspel, maar dat mocht de pret niet drukken!

Vrijdag hebben we de auto opgehaald uit de garage. We hebben echt pech gehad met dit alles, maar dat vergeten we maar snel. Fijn om weer mobiel te zijn en op pad te kunnen! En hij loopt weer prima. Ook hadden we een week eerder kleine pech, een lekke band. Dat was echter snel weer gefixt.






Zondag 15 september is een nationale feestdag in Costa Rica, de Onafhankelijkheidsdag. De Costaricanen vieren dan dat ze in 1821 onafhankelijk zijn geworden van de Spaanse overheersing en daar zijn ze nog altijd heel blij mee. Op scholen waren op vrijdag al allerlei activiteiten en op zaterdag en zondag waren er overal feestelijke parades; kinderen liepen ‘s avonds in optochten over straat met lampionnetjes. Helaas hebben we het niet live gezien, maar zagen we het op tv en op foto’s in de krant.




Zondag was ook voor ons een mooie dag, prima weer om te barbecueën. Hans en ik hadden zaterdag inkopen gedaan voor een vis-barbecue. Om jullie het water in de mond te laten lopen, volgt hier het menu:
• spiesen met verse tonijn, lente-ui en kastanjechampignons, gemarineerd in teriyakimarinade,
• pangasiusfilet met olijven en ansjovis in aluminiumfolie,
• tilapiafilet met tomaat-basilicum-dressing,
• een aardappel-rauwkost-salade, zelfgebakken rozemarijnbrood, tonijntapenade en citroenaioli.





Juist toen Hans de barbecue aan had, begon het te regenen, maar dat was gelukkig maar kort. Op de overdekte veranda hadden we daar ook geen last van en hebben we heerlijk gesmuld van het eten. Na de afwas een kopje koffie met een bonbon. Daarna nog een afzakkertje in de keuken, een heerlijk glaasje honingwijn.







Hans en Johan hebben zondagochtend 200 liter honingwijn uit een vergistingstank gefilterd en overgedaan in een nieuw vat. Zaterdag hadden we al een proefje genomen. De wijn zal nog heel even in het vat staan. Misschien gaan we nog wat honing toevoegen omdat de Costaricaan van zoete wijn houdt. Als we na opnieuw proeven tevreden zijn over het resultaat gaan we de wijn bottelen, de flessen voorzien van kurken en etiketten en dan kan de verkoop beginnen. Misschien dat dat al kan in ons eerste verkoopweekend, 11-12-13 oktober. Spannend!

Joehoe! We hebben een huis!

Vanochtend (vrijdag 6 september) hebben we samen met de verhuurder bij de makelaar het huurcontract getekend. 

Op 7 oktober krijgen we de sleutels van onze nieuwe "casa". 

We zijn heel blij!

We zijn hier nog maar 2 1/2 week; het vinden van een huis is best snel gegaan, terwijl het zelfs nog sneller had gekund... Vorige week dinsdag (toen we hier 1 week waren) werden we voorgesteld aan Xinia, de makelaarster hier in het dorp die ons dezelfde dag enkele huizen liet zien. De eerste was gloednieuw en ongemeubileerd, de tweede 10 jaar oud, gemeubileerd en met een grote tuin, de derde was veel te groot, te duur en te afgelegen en de vierde was een typisch Costaricaans huisje, maar erg gedateerd. 

Ik viel als een blok voor het 2e huis! We zijn de zaterdag erna voor een 2e keer gaan kijken en daarna gaan onderhandelen. We willen het graag huren. We zijn er dus uitgekomen. Het voelt allemaal goed. 

Claudine, de eigenaresse, is een Argentijnse biologe en gaat in het appartement naast het huis wonen. Ze is erg aardig en behulpzaam. Het huis bestaat uit 2 verdiepingen. Behalve een woonkamer (met open haard, voor evt koude avonden) en een open keuken, hebben we een studeerkamer, 2 slaapkamers en 2 badkamers, waarvan één met een ligbad en uitzicht op de tuin. Hieronder staan wat foto's van het huis. 

de tuin

de achterkant van het huis

de slaapkamer met balkon

de badkamer met uitzicht op de tuin

de keuken met de eettafel

 

de woonkamer met open haard en deuren naar de tuin

Hoewel we het hier bij Johan en Margot erg naar ons zin hebben en het erg gezellig is, kijken we er naar uit om op 7 oktober onze intrek te nemen in ons eigen stulpje.

De komende tijd gaan we ons verder richten op het honingbedrijf dat we aan het opzetten zijn. We leren het verwerken van de honing en het vullen van de potten met de verschillende smaken honing. We hebben afgelopen dinsdag 600 glazen potten en deksels bij de glasfabriek gehaald. Ook gaan we aan de slag met de honingwijn. We hebben 600 liter in tanks staan die verder verwerkt moet worden. 

Er zijn al afspraken om zowel in september (in een winkelcentrum) als ook in oktober (op een fair) een marktkraam te hebben. Voor deze verkoop gaan we nu snel een grote voorraad honingpotten vullen.

Hiernaast zie je een deel van onze werkplaats (de bodega). 

Op de terugweg van de glasfabriek naar huis kregen we helaas autopech. Gelukkig waren we al dichtbij huis en kennen we een automonteur. Die hebben we gebeld en hij heeft ons opgehaald en thuis gebracht met onze vracht. De auto is opgehaald en naar de garage gebracht. We hopen dat het meevalt, dat de auto snel gerepareerd kan worden en dat de kosten meevallen, anders is het niet alleen pure pech, maar ook zure en dure pech!

Als we weer mobiel zijn, willen we nog een weekje op pad, naar de Caribische kust waar het nu juist een mooi seizoen is (veel minder regen!). Verder gaan we natuurlijk aan de slag met de Spaanse taal, die we nu al dagelijks spreken en al beter verstaan.

Wat de regentijd betreft, dat valt vooralsnog erg mee. Af en toe valt er een heftige regenbui en soms onweert het flink. De tico's hier zeggen dat het nog mooi weer is en dat het begin van de regentijd erg laat is dit jaar. Wij vinden dat natuurlijk niet erg en genieten 's ochtends volop van de zon.

In onze vorige blog plaatsten we een foto van onze hoeveelheid bagage. Daarop kwam een reactie dat we wel erg grote wijnkoelers hadden meegenomen...! We willen best wel even toelichten wat het is: boven op onze bagage staan 2 honing- aftapvaten (meegenomen uit Nederland). Deze hebben we nodig om de honing te mengen en van daaruit de potten met honing te vullen (zie foto hierboven van een deel van de werkplaats).