Vakantie

hondenuitlaatdienst

Soms gaan we met de honden wandelen in het bos. De honden gaan dan achterin de auto en we rijden zo'n 10 minuten. Op aanwijzingen van onze buren leren we nieuwe plekjes kennen. Het is mooi om de natuur zo dichtbij te hebben. We wonen op 5 km afstand van een groot nevelwoud, het nationale park Braulio Carrrillo. Dat is een bos dat je niet moet onderschatten. Er verdwalen regelmatig mensen die dan weer gezocht en gered moeten worden door de locale brigades van Cruz Roja. Meestal gaat dat goed.

De aangelopen poes is al The Princes of Orange genoemd

Als we 'onze' honden uitlaten gaan de twee poezen vaak ook mee. Het is een tafereel dat we niet kennen van Nederland. De honden en poezen bij ons verdragen elkaar goed. Ze slapen zelfs samen. Onlangs is er echter wat reuring ontstaan. Er is een jonge poes komen aanlopen die besloot om hier te blijven. We hoorden 's nachts al enig gerommel rond het huis. Toen we eens gingen kijken hing er een jonge rode poes voor het keukenraam die duidelijk naar binnen wilde. Ze was enigszins uitgeput en had honger. We hebben haar wat te eten gegeven en buiten op een veilig plekje neergezet. Daar zat ze de volgende ochtend nog steeds. We moesten echter vroeg weg, omdat we druk waren met de honingverkoop en konden ons niet verder bekommeren om dit poesje. 's Avonds laat na de verkoop bleek de poes er nog steeds te zijn. Nadat onze verkoopreeks van enkele dagen later voorbij was konden we meer aandacht geven aan de poes. Onze buurvrouw was inmiddels ook weer thuis gekomen van haar werkreis. We hebben met haar even overlegd wat te doen met de poes. Zij bleek al gebeld te zijn door enkele bewoners hier op het terrein met de vraag of ze de poes niet wilde adopteren. Nou, dit huis was het territorium van haar twee poezen en dat moest vooral zo blijven, was haar reactie. Echter na een uurtje kwam de buuf weer aangesneld;  'waar is ze, waar is ze?' De vragende blikken van de jonge poes hadden hun uitwerkingen gehad, de kleine poes mag blijven! :)


We zijn met de poes naar de dierenarts gegaan voor een algehele controle. Hup spuit erin tegen verschillende ziektes, hup pillen erin tegen parasieten en hup gif erop tegen de vlooien. En eind december weer even terug voor de herhaling.  O ja, en tussendoor ook nog even een afspraak maken voor de sterilisatie. Volgens de dierenarts is ze zo'n 3 maanden oud.  De poes heeft geluk gehad dat ze ons heeft gevonden! Het was eerst even goed opletten hoe de honden en de poezen op de kleine poes zouden reageren,  maar het gaat helemaal goed. Ze is duidelijk geaccepteerd. Kleine poes vindt het allemaal spannend en is niet bang, dus stapt overal op af. Ze is erg speels en huppelt vrolijk rond. En wij genieten heel erg van haar capriolen en aanwezigheid.

Dit zie je niet elke dag :)

Onlangs zijn we op een chique eindexamenfeest geweest op uitnodiging van Johan en Margot. Het was de 'graduacion' van David op de British School (hier lopen de schooljaren van januari tot december). Hiervoor moesten we ons even netjes aankleden. Gelukkig kregen we een goeie tip en heb ik me een pak laten aanmeten en vond Mariëtte een chique jurk. Het was een beetje hilarisch, in onze nette kleren met onze oude stoffige auto naar het keurige feest. Verder is het deze feesten de gewoonte dat eenieder zijn eigen alcoholische drank meeneemt. De ober komt dan aan de tafel en vraagt wat hij voor je kan inschenken. De fles wijn wordt dan overhandigd en de ober volgt keurig het etiquette. Voor David was het een mooie avond en een mijlpaal in zijn leven.

Twee vriendinnen in het bos

Ine, een goede vriendin van Mariëtte, was in november een paar weken op bezoek. We zijn samen naar enkele leuke plekken gegaan. De Irazu was onbewolkt, dus warme kleding mee en we gingen  naar boven.  Ik kwam er nu pas achter dat er bij de Irazu een uitzichtpunt is dat zicht geeft op de Irazu én de Turrialba. Twee vulkanen dus waarvan er een onlangs behoorlijk actief is geworden. De Turrialba spuwt regelmatig as en gaswolken en er wordt ook lava gesignaleerd. Daarnaast waren er een aantal kleine aardbevingen. De Turrialba is ver genoeg bij ons vandaan maar bij de buurman die wat hoger woont kon je de uitstoten zien. Hij gaat me bellen als er weer een uistoot is en helder weer. Na de eerste uitstoten "regende" het vulkaanas, wat goed zichtbaar was op de auto's.

Afgelopen zaterdag hebben we Annelies en Marjolein, 2 nichtjes van Hans, afgehaald van het vliegveld. We hebben nu zelf ook vakantie, dus gaan lekker rondtoeren met ze. Zondagmiddag, hadden we een etentje van de kookclub waar Hans lid van is. De mannen hadden besloten ditmaal eens voor de vrouwen van de mannen van de kookclub te koken. Het was een heerlijk uitgebreid etentje; we hebben ruim 3 uur aan tafel gezeten. Ieder kookclublid had een 'gang' op zich genomen. We begonnen met een lekker welkomstcocktail van de gastheer Jan Wijbrand. Hans was aangewezen om tapenades etc. te maken en mee te brengen. We hadden tonijntapenade, zwarte olijventapenade, tzatziki en humus meet daarbij stokbrood, crackers, komkommer en wortel om te dippen. Daarna volgde er een voorgerecht van Johan: zelfgerookte forel op een bedje van sla met een sausje. Vervolgens lamsvlees van de bbq, verzorgd door Mees en begeleid door een salade van Peter.  En toen nog de toet van Folkert, echte Hollandse appeltaart met ijs, vruchtensalade en slagroom. Het geheel werd afgesloten met koffie met een borreltje. Alles was fantastisch! Annelies en Marjolein vielen met de neus in de boter. Ze konden direct hun Spaans wat ophalen, alhoewel er ook veel Nederlands gesproken werd. Mees had zijn muziek meegenomen, waarbij we het hele repertoire van Rob de Nijs gehoord hebben, gevolgd door Spaanse gitaarmuziek en een live-optreden van Mees op zijn accordeon. Het was, zoals wij Nederlanders zeggen, erg gezellig!

Folklrore vinden we in elk dorp

Voordat we naar het etentje toereden, was er nog een happening in ons buurdorp. Een optocht van ossenkarren, erg traditioneel. Hier is nu de grote vakantie aangebroken. Sommigen moeten nog een weekje werken, maar zijn dan ook rond de Kerstdagen enkele weken vrij. De kinderen zijn vrij van school tot ergens eind januari. En de vakantie inluiden betekent ook dat er overal feesten zijn. Zoals het in Nederland feitelijk ook is;  in de zomervakantie zijn er overal kermissen en dorpsfeesten!







En nu hebben wij dus ook vakantie! Eerst nog wat dagtochtjes  in de buurt, maar vanaf woensdag echt op pad, de zon opzoeken en naar het strand. De Kerstdagen gaan wij doorbrengen op de finca. Zonder Kerstboom, kerstversiering en zoveel gangen Kerstdiner! Geen kerstverlichting, zelfs geen elektriciteit! Maar wel genieten van de mooie omgeving, de natuur, de vogels, vlinders, apen etc.

Iedereen fijne Kerstdagen gewenst en een goede jaarwisseling! Op naar het nieuwe jaar!

Wij kijken in elk geval met tevredenheid en veel Happy-gevoel terug op ons eerste volle jaar in Costa Rica! Pura Vida!