Feestdagen en een ambtelijke jungle

Zo, de feestdagen zijn voorbij. De kerst hebben we gevierd bij Johan en Margot. Oud en nieuw hebben we gevierd bij Mees en Tineke. Daaromheen hadden en we enkele BBQ's, een Nieuwjaarsborrel van de Club Holandés en ik een avondje van de kookclub voor mannen. Allemaal heel gezellig, maar eens is het ook wel genoeg geweest. De feesten leverden een leuke vermenging van culturen op, wij aten van de tamales en de tico's aten van de bitterballen en oliebollen. Enige hilariteit was er wel toen een tico (Costaricaan) zijn oliebol even lekker door de mosterd haalde. Hij vertrok geen spier... Misschien moeten wij dat ook eens proberen.

Kort voor kerst zijn Johan en ik naar Limon gereden om onze nieuwe twee vergistingstanks op te halen. Echt op het allerlaatste moment (net voor de kerstvakantie) kregen we bericht dat de tanks door de douane waren gekomen. Er zijn flink wat e-mails nodig geweest om een en ander in beweging te krijgen. En meer dan dat. Het was geen gezicht, die kleine vrachtauto van Johan met onze vaten erop tussen al die grote truckers . Maar who cares, de vaten staan nu bij ons in de bodega. Klaar voor gebruik.


Intussen draait onze productie weer volop. Van 16 tot en met 19 januari staan we weer in Paseo de las Flores voor de verkoop van onze producten. Het zijn nu vier in plaats van drie dagen geworden, dus moeten we een grotere verkoopvoorraad hebben. Ook zijn we bezig met het uitbreiden van ons assortiment. We gaan een test doen met het aanbieden van pollen en een huidcrème. We hebben onlangs weer een 300 liter tank ingezet voor het maken van de honingwijn. De tank staat enorm te borrelen. We hebben nu te weinig honing en onvoldoende goede gist om een 1000 liter tank in te zetten voor de vergisting. Echter de imkers die aan ons leveren zijn volop honing aan het produceren en de gist is besteld.


Ook hebben we 25 liter sap uit suikerriet (stengels) geperst voor het maken van alcohol die we nodig hebben voor het ontsmetten van de wijnflessen. Het persen was een hele klus, want dat deden we met de hand. Gelukkig waren David en Laurens in de buurt, zij hebben het meeste werk gedaan. Het sap hebben we laten vergisten met een 'supergist' dat suikers omzet in alcohol tot concentraties van wel 20% en binnen 5 dagen. Het distilleren moeten we nog doen. En wie weet zitten er ook nog wel een paar flesjes 15 jaar oude rum in, voor onze privé collectie!









We hebben onze aanvraag voor de verblijfsvergunning (residencia ) in Costa Rica ingeleverd bij de 'Dirección General de Migración y Extranjería'. Dat klinkt vrij simpel, maar het verzamelen van de correcte papieren was toch een behoorlijke opgave. Migración geeft 'goed' aan wat je nodig hebt voor het aanvragen van een verblijfsvergunning. Echter het is niet meteen duidelijk waar je een en ander moet halen. En als je weet waar je het halen moet, blijkt daar weer een nieuw doolhof te zijn.

Het avontuur begon in Nederland. Onze geboortebewijzen hadden we zo te pakken, eenvoudig aangevraagd via internet. Het verkrijgen van de bewijzen van goed gedrag was wat lastiger. Niet omdat onze antecedentenregisters volstonden met een en ander over ons, maar omdat de gemeente Utrecht het niet  nodig vond om ons aan zo'n verklaring te helpen. Gelukkig kon de Costa Ricaanse ambassade in Den Haag ons helpen. Na hun uitleg liet de Gemeente Utrecht onze  aanvraag wel door naar het Ministerie van Justitie.  De documenten moesten vervolgens worden gelegaliseerd bij een rechtbank. Dus gingen wij naar de rechtbank in Utrecht. Oeps, de legalisatie van de geboortebewijzen moest toch eigenlijk wel gedaan worden bij de rechtbank in de provincie van herkomst. Gelukkig was de ambtenaar in Utrecht mild en nam onze geboortebewijzen ook in behandeling. Dat bespaarde ons een reis  naar de rechtbanken in Den Bosch en Arnhem.

Met de gelegaliseerde documenten onder de arm zijn we naar Costa Rica vertrokken waar de 'quest' verder ging. Daar hebben we een gecertificeerde vertaler gevonden die de documenten heeft omgezet in het Spaans en de bijbehorende stempels en zegels heeft aangebracht. Zo, die waren klaar voor overdracht aan Migración. Echter we hadden meer documenten nodig.











Bij het Ministerio de Seguridad (politie) hebben we in een werkelijk kafkaiaanse omgeving onze vingerafdrukken laten registreren. Bij de ingang liep het echter bijna meteen mis. 'Hebben jullie pasfoto's meegenomen?'; 'Euh, nee?'; 'Hebben jullie formulier X gehaald  op Migración en ingevuld?'; 'Euh, nee?' Nou, de pasfoto's konden we buiten om de hoek alsnog laten maken waar een fotograaf ons met een grote grijns stond op te wachten. En formulier X bleek uiteindelijk nou ook weer niet echt nodig. Eenmaal binnen kregen we wat interviews en werden onze gegevens in een computer ingevoerd. Daarna konden we door naar de 'vingerafdrukkerij'. Primitief, maar effectief.  Na afloop zaten onze handen vol met inkt waarmee we de aan ons uitgereikte documenten moesten aanpakken...







Bij de Nederlandse Ambassade in San José hebben we een verklaring opgehaald dat we nu in Costa Rica wonen. Nadat we wisten waar we deze verklaring konden halen was het verder  gemakkelijk. Ons adres is niet veel meer dan een omschrijving.  In ons huurcontract is bijvoorbeeld  opgeschreven dat we 700 meter ten noorden van de Granda Iglesia Cathólica wonen :). Ook moesten we met bankafschriften aantonen dat we geen armoedzaaiers zijn die op kosten van de staat willen leven. Daarin hebben we nu een eerste barrière genomen. Verder moesten een aantal leges vooraf bij de Banco Costa Rica betalen aan de Ministerio de Hacienda en de betalingsbewijzen meenemen. Men zegt dat er in de ministeries geen geld in omloop mag zijn om corruptie tegen te gaan.

Met hulp van Johan hebben we de verplichte brief geschreven waarin we ons verzoek om een residencia toelichten. Deze moesten we ondertekenen onder het toeziend oog van een ambtenaar van Migración. Het was voor ons een opluchting dat alle formulieren in één keer oké waren en onze aanvraag nu in behandeling is. We hadden ook andere verhalen gehoord. De ambtenaar gaf ons het document dat aangeeft dat we in de aanvraagprocedure zitten. Dat betekent ook dat we gedurende deze periode de 3 maandelijkse vernieuwing van het toeristenvisum (dus even het land verlaten) niet meer hoeven te doen. Hoera!












Daarna gingen we aan de slag met het aanvragen van de Costaricaanse  rijbewijzen bij het Ministerio Obras Público y Transportes, afdeling COSEVI. De geldigheid van het Nederlands rijbewijs in Costa Rica is gekoppeld aan de 3 maandenduur van het toeristenvisum. Ook al hoeven we niet het land uit vanwege het visum lijkt het erop dat we toch nog om de drie maanden het land uit moeten vanwege ons rijbewijs. Dat stopt pas als Migración onze verblijfsvergunningaanvraag heeft verwerkt. En dat kan een jaar of twee jaar duren. Het alternatief is waarschijnlijk dat we een rijexamen doen in Costa Rica, theorie en praktijk. Even zien hoe we dit gaan oplossen.